مهدی احمدزاده

ذهن عادت کرده به اینکه مدام سرش را در توبره حافظه کند و از آن نشخوار نماید بدون اینکه نیاز واقعی به ارگانیسم مطرح باشد. ذهن در طول شبانه روز بطور مستمر با نوسان در دو زمان گذشته و آینده در صدد خلق فکر است و خود در این اندیشه سازیهایش حضور ندارد تنها نتایج این تفکرهایش را در شکل ملالت، افسردگی و کهنگی حس می کند و همین کیفیت اندیشه گری مداوم ذهن از فکری به فکر دیگر، دقیق اندیشی را از ذهن سلب می کند و انتزاعی اندیشی را جایگزین می کند .

کتاب «ذهن نا آرام» اثر «مهندس هادی بیگدلی»

برگرفته شده از vajih.blog.ir